Biografie:

Abel Tasman werd in 1603 geboren in het dorpje Lutjegast in Nederland. Tegenwoordig is in het dorp een weg naar hem vernoemd. Het huis waar hij in zou hebben gewoond is nog steeds een functionerende boerderij met de naam "Tassemaheerd". Zijn eerste vrouw was Claesgie Heyndrix. Met haar kreeg hij een dochter, Claesjen. In december 1631 trouwde hij opnieuw, dit keer met Jannetje Tjaerts, een 21-jarig meisje.

In 1634 schreef Abel Tasman zich in voor de Nederlandse Verenigde Oost Indië Compagnie (VOC). Hij werd matroos op de Weesp, één van de VOC schepen.

Later in dat jaar werd hij schipper op de Mocha. Met dit schip patrouilleerde hij in Nederlands Oost Indië, het tegenwoordige Indonesië. Op één van zijn reizen werden drie van zijn mensen vermoord en toen hij terug kwam in Batavia kreeg Tasman een nieuwe baan. Hij moest lading brengen naar het Noord Westen van de Stille Oceaan. Op deze reizen was een hoog sterfte cijfer was op deze reizen normaal en de Nederlandse schepen waren niet zeewaardig.

Van een reis kwam Tasman veilig terug, nadat hij twee van zijn drie schepen in een storm verloren had. Na deze reis kreeg Tasman de opdracht het zuid oosten van de Stille Oceaan te ontdekken om een nieuwe zeeroute naar Chili in Zuid Amerika te zoeken. Deze reis naar het "Grote Zuid Land" (zoals de Nederlanders Australië noemden) maakte hem de bekende ontdekker van Tasmanië. Toen had Tasman echter nog niet door dat hij zo'n belangrijke ontdekking had gedaan.

In 1644 werd Abel Tasman admiraal en later werd hij lid van de Raad van Justitie in Batavia. In 1653 ging hij met pensioen en kreeg 288 hectare grond bij Batavia. Hij stierf in oktober 1659 op 56-jarige leeftijd.